Κυριακή 29 Μαΐου 2011

"Το παλεύω μέχρι που παλεύεται και όσο μπορώ"



Πριν 2 χρόνια, σε μια φάση που ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση χωρίς προφανή λόγο κι έψαχνα από κάπου να πιαστώ για να μην με πάρει τελείως από κάτω, έπεσα πάνω στο blog της Μαρίας με τίτλο "Το παλεύω μέχρι που παλεύεται και όσο μπορώ". Εκεί διάβασα:

«Γεια σας, είμαι από Κύπρο και το όνομά μου είναι Μαρία. Γεννήθηκα στις 13/07/85. Αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το blog γιατί ίσως με την ιστορία της υγείας μου, βοηθήσω άλλους ανθρώπους να έχουν πίστη στις δύσκολες στιγμές που έχουν να αντιμετωπίσουν.»

Βούρκωσα. Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει τερατώδη προβλήματα υγείας (η ίδια αποκαλεί την αρρώστια της «το τεράστιο τέρας») φτιάχνει ένα blog για να δώσει κουράγιο και δύναμη στους άλλους. Το πέτυχε κατευθείαν. Εντυπωσιάστηκα και εμπνεύστηκα από το ψυχικό της μεγαλείο. Όλη η θετική ενέργεια, η όρεξη για ζωή, η ψυχική δύναμη που απέπνεε το blog της με συντάραξαν. Της έβγαλα το καπέλο. Της ευχήθηκα από μέσα μου καλή δύναμη, καλό κουράγιο και την ευχαρίστησα από την καρδιά μου για το χέρι που μου άπλωσε μέσα από το blog της. 

Από τότε δεν είχα σταματήσει να σκέφτομαι ότι θέλω να την ευχαριστήσω και προσωπικά, να της στείλω ένα mail για να της πω για την επίδραση που είχε πάνω μου, για το πόσο την θαύμασα και να της ευχηθώ τα καλύτερα για τη συνέχεια. 

Πέρασαν δυο χρόνια χωρίς να το κάνω. Αύριο, όλο αύριο. Ναι, θα το κάνω αύριο. Και έμενε μέσα μου σαν χρέος απλήρωτο. 

Όταν αποφάσισα να φτιάξω αυτό το blog και κάθισα να σκεφτώ ιστορίες που θα ήθελα να δημοσιεύσω, η Μαρία ήταν από τα πρώτα άτομα που μου ήρθαν στο μυαλό. Επισκέφτηκα μετά από καιρό με λαχτάρα το blog της να δω τι κάνει, αν εξακολουθεί να γράφει, πώς εξελίσσεται το θέμα της υγείας της. Τα προβλήματα πολλά. Είδα όμως με χαρά ότι εξακολουθεί να είναι μάχιμη, ότι το blog της είναι ακόμα γεμάτο χρώματα, λόγια αγάπης και δύναμης, ότι η Μαρία εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή αγκαλιά για τους άλλους. Διαβάζει κανείς πάνω-πάνω στο μπλοκ της:

"Αν χρειαστείς ένα φίλο και μας χωρίζουν 1000 σκαλιά, μπορείς να ανέβεις 1 σκαλί για να έρθεις πιο κοντά και εγώ θα κατέβω τα υπόλοιπα για να είμαι εκεί!!"
 
Υποκλίθηκα για άλλη μια φορά. Και της έγραψα. Με δύο χρόνια καθυστέρησης, την ευχαρίστησα. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και ολόθερμη. 

Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε παραπάνω πληροφορίες και να επικοινωνήστε μαζί της το blog της είναι το:
              

και μία σχετική ιστοσελίδα στο facebook εδώ.

Τα σχόλια των επισκεπτών-φίλων-αναγνωστών της Μαρίας δείχνουν ότι η ψυχική δύναμη και η καθαρή καρδιά μας «μιλάνε». Άνθρωποι σαν τη Μαρία αναγνωρίζονται από πολλούς ως φωτεινά παραδείγματα.  

Καλή δύναμη Μαρία, σε σένα και τους αγαπημένους σου. Και να ξέρεις ότι σε έχουμε ανάγκη περισσότερο απ'ό,τι μας έχεις εσύ. 

 Περί τίνος πρόκειται; Δες εδώ.